به گزارش هاناخبر ، پس از سالها انتظار، نخستین جشنواره تئاتر خیابانی زاب پیرانشهر با اما و اگرهای بسیار به دبیری محمد خرد و دبیر اجرایی زانیار محمدپور یکی از چهره های پرانرژی و شاخص و توانمند فرهنگی و هنری در منطقه موکریان برگزار شد.
برگزاری جشنواره زاب پیرانشهر در یک سال گذشته و به ویژه چند روز قبل از برگزاری این جشنواره بسیار مهم، با تغیر و تحولات زیادی همراه بود ودگردیسی های فراوانی را پشت سر گذاشت از خود تحریمی بسیار زشت چند رسانه محلی شهرستان تا تغییر در هیات داوران و نامهربانی های برخی افراد خاص ، از انتخاب آثار در مرحله اول و معرفی آثار نهایی و سیاستگذاری های دبیر خانه که بصورت کاملا طبیعی با نظرات متعدد منتقدان و موافقانی مواجه بوده و این از خاصیت و نفس همه جشنواره هاست.
ازمنظری، ما شعار ضرورت تئاتر را همواره تکرار می کنیم اما در عمل چنین اتفاقی نمی افتد بلکه هنرمندان تئاتر این ضرورت را صرفا در تولید اثر می بینند و سیاستگذاران و مدیران این ضرورت را هرگز جدی نگرفته اند. تئاتر به مثابه یک هنر در حاشیه است چرا که هنرمند تئاتر تحت هر شرایطی اثر تولید می کند و ضرورت آن را مانند نان می داند اما مدیران محلی، منطقه ای و ملی هرگز چنین اعتقادی به معنی واقعی ندارند. هر چند به همکاری مسئولین و به ویژه مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان آذربایجان غربی، شهردار و اعضای شورای شهر، فرماندار و رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان پیرانشهر با دبیرخانه، برای همکاری در راستای اجرای نخستین و یکی از مهمترین رویدادهای فرهنگی و هنری منطقه موکریان در پیرانشهر باید نمره بیست داد... اما باید آگاهانه به مساله بنگریم وفقر زیر ساختی شهرستان و منطقه را در تئاتر را مثال بزنیم. نخستین جشنواره خیابانی تئاتر زاب پیرانشهر برگزار شد و در سخت ترین و بدترین شرایط ممکن با استقبال بی نظیر و فراموش نشدنی هنر دوستان و شهروندان پیرانشهری آثار به مرحله اجرا در آمدند اما این اتفاق با کمترین انعکاس رسانه ای در سطح شهرستان پیرانشهر و برعکس با حضور پرشور خبرنگاران از سایر شهرستانها و استانهای همجوار در حد یک جشنواره موفق ملی در سطح منطقه با بازتاب مثبت رسانه ای همراه بود. باور کردنی نیست که برگزاری مهمترین رویداد فرهنگی و هنری در پیرانشهر کمترین دغدغه رسانه های محلی این شهرستان باشد و ... این نوشتار گلایه و آه و ناله یک اهل قلم یا اهالی تئاترشهرستان نیست، بلکه واگویه ای کاملا شفاف است برای نشان دادن بی توجهی های عده ای خاص ...
عمر تئاتر پیرانشهر شاید بیشتراز یک یا چند دهه به شکل حرفه ای و آکادمیک نباشد اما در همین زمان اندک، تولیدات فاخر و متنوعی در پیرانشهر روی صحنه رفته است و این مهم افتخار بسیار بزرگی برای هنرمندان و مردم مهربان و بزرگ پیرانشهری است.
پیرانشهر به عنوان شهری مرزی و دارای مرز تمرچین بدون تردید یکی از قطب های اقتصادی در کشور است، قطبی که هر روز و هر ساعت از آن دلار برای تقویت زیرساختهای کشور استخراج می شود، قطبی که منابع آبی آن دریاچه مرده ارومیه را دوباره زنده کرد و قطبی که با وجود ظرفیتها و پتانسیل های فراوان و بی نظیر در زیر ساخت ها یکی از فقیر ترین شهرهای کشوراست. این زیر ساخت ها فقط به سالن تئاتر یا نبود کوچکترین مکانی برای اجرای یک تئاتر خیابانی برنمی گردد. دربهداشت ودرمان، در توسعه شهری، در ورزش بسیار فقیر است و پیرانشهر پرظرفیت و پرپتانسیل در جهانی دیگر بسر می برد...!
با احترام فراوان برای اصحاب رسانه این شهرستان، به نظر می رسد اصولا رسانه های محلی این شهرستان در حوزه های مختلف برای نشان دادن ظرفیتها و پتانسل های پیرانشهر و به ویژه در حوزه بسیار مهم فرهنگ وهنر بسیار ضعیف و بدون برنامه و ناهماهنگ هستند و در این زمینه هیچ تحرک و تحول و مطالبه گری و پرونده ویژه ای از آنان دیده نمی شود چرا که اصولا ما خبرنگارهنری و فرهنگی قدرتمندی در این شهرستان نداریم و همین امرباعث شده بخشی عظیمی از فرهنگ و هنر پیرانشهر دیده نشود.در هیچ خبری در چند سال اخیر به طور جدی به مساله زیر ساخت های فرهنگی هنری و سالن های تئاتر پیرانشهر و مکان هایی برای اجرای تئاتر خیابانی و... پرداخت نشده و این یعنی فقر مطلق در تولید محتوا توسط رسانه های محلی در این شهرستان.
به نظر می رسد چالش بعدی نخستین جشنواره تئاتر زاب پیرانشهر گزینش و داوری آثار است. این مساله در انبوهی از مشکلات ومعضلات تولید تئاتر یک معضل درون صنفی است و در همه جشنواره های مشابه نیز هر ساله سیاستگذاری های خاص خودش را دارد. گاهی با ورود، گاهی با استقلال و گاهی با سلیقه و فن تحت هر شرایطی چند اثر انتخاب می شوند. این مساله البته خاصیت مسابقه ای بودن است و مثل هر مسابقه دیگری برنده دارد. البته تئاتر بازنده ای ندارد و معمولا برگزیده ها متغیر هستند و گاها هم تکرار می شوند این متضمن نوع نگاه سیاستگذاران و داوران است و گاهی وقت ها یکی از این دو در بحث داوری دخیل هستند که نمی توان حکم صادر کرد که رای داور درست بوده یا غلط و همه شرکت کننده ها باید در این بحث بپذیرند که خودشان را در معرض قضاوت قرار دهند و هر آسیب و پیشرفتی را باید منتظر داشته باشند.
مسئولان و هنرمندان و هنر دوستان و شهروندان پیرانشهری باید و باید روی این نکته متمرکز شوند که تشکیل دائمی دبیرخانه جشنواره سالانه تئاتر خیابانی زاب پیرانشهر در راستای برگزاری دوره ای و سالانه این جشنواره اهمیت بسزایی برای هنرمندان و پیشرفت و توسعه این شهرستان دارد و این اهمیت هرگز برای مدیران ارشد استان احساس نشده ،نه فقط در این دوره در هیچ دوره ای این ضرورت احساس نشده چرا که اگر ضرورتی دیده می شد امروز در سطح فلاکت سالن تئاتر و تجهیزات نبودیم. فلاکتی که مسبب آن بی ذوقی بی هنری و بی فرهنگی مدیران در ادوار گذشته بوده و هست.
هیچ نماینده مجلس در هیچ دوره ای در هیچ هیبتی هیچ قدمی برای تئاتر پیرانشهر بر نداشته و هنرمند تئاتر به ویژه تئاتر خیابانی در این شهرستان باز مانده و درمانده از مکانی است برای اجرای تئاتر. این بی مسولیتی با هیچ سخنرانی و وعده ای قابل جبران نیست و هرگز توجیهی برای آن قابل پذیرش نیست .تا زمانی که مسولین و مدیران ارشد استان ضرورت هنر و هنرمند و تئاتر را نفهمند هرگز نمی توانیم به ایده آلی دست پیدا کنیم .ایده آل های مورد نیاز تئاتر پیرانشهر داشتن فضاهای مجهز برای تولید و اجرای محصولات باکیفیت است چرا که شهری اگر سالن تئاتر خوب نداشته باشد قطعا فرهنگش رو به زوال است و تلاش در هر جهت و سمت و سوی دیگر راه به جایی نخواهد برد./ امیر ایزددوست؛ خبرنگار و روزنامه نگار، سردبیر هاناخبر
ارسال نظر