وب سایت خبری تحلیلی هاناخبر

به گزارش هاناخبر ، در روز 19 اسفند 1400 خبری به نقل از پلیس راهور استان منتشر شد با این عنوان «مریوان، دومین شهر پرتصادف کشور» و رشد 600درصدی  آمار تصادفات در 11 ماه اول سال در مریوان.

برطبق اعلام آخرین تقسیمات کشوری در حال حاضر کشور ایران از هزار و۱۱۴شهر تشکیل شده است با احتساب جمعیتی در حدود دویست هزار نفر، مریوان از شهرهای متوسط محسوب می شود .
چرا باید شهر دویست هزار نفری دومین شهر پرتصادف کشور باشد. 

واقعا چه چیزی شهر ما را اینگونه مستثنی کرده است؟

قرار گرفتن در دروازه مرز باشماق و تردد روزانه صدها دستگاه باری ونفتکش از داخل شهر و از روی خیابانهایی که فاقد زیرساخت لازم برای عبور ماشینهای سنگین هستند. در کنار توریستی بودن شهر مریوان و پذیرایی از مسافرین و مهمانان داخلی و ورود و خروج خودروهای گذرموقت خارجی از ویژگیهای منحصر به فرد مریوان است.

 مرز باشماق وتردد روزانه صدها تریلی مطمئنا یکی از عوامل اصلی بالا رفتن آمار تصادفات مریوان است.
واقعیت این است که نه مرز را می توان جابجا کرد ونه این شهر محروم تاکنون از درآمدهای سرشار آن برخوردار شده است .
بعد از گذشت بیش از پانزده سال از ورود اولین تانکرهای نفتکش عراقی (وطی شدن دوره مدیریت چندین استاندار و فرماندار ونماینده مجلس)تاکنون حتی جاده کمربندی شرقی شهر نیز  افتتاح نشده است که لااقل این تعداد تانکر وکامیون از وسط شهر تردد نکنند.اما آیا این عوامل به تنهایی برای این رکورد زنی وحشتناک کافی است؟
از قدیم گفته اند یک سوزن به خود بزن یک جوالدوز به مردم!

وضع موجود ترافیکی شهر مریوان زیاد قابل تعریف نیست، تقریباً در حال حاضر اکثر دوربینهای پایش ترافیک شهری از کار افتاده و در ایام قطعی برق نیز چراغهای چهارراهها هم از کار افتاده و رانندگان باید خودشان با احتیاط از چهارراهها عبور نمایند.
رانندگان جوان ونوجوان در شهر جولان می دهند اواخر شب در بلوارهای شهر با یکدیگر کورس اتومبیلرانی گذاشته و با ماشنهای فنر بلند پر سروصدا که با هر پدال گاز خود تا اعماق گوش وروح و روان را می خراشند، با یکدیگر مسابقه می دهند.
ماشینهای لندکروز باری بدون پلاک با سرعت سرسام آور از بین ماشینها وحتی مناطق مسکونی جای خود را باز کرده و عبور می کنند. ، سبقت ازشانه خاکی در روزهای جمعه و گردش دور دریاچه و هورامان وسدگاران امری معمول است.

 بعد از هر تصادف باید منتظر درگیری وزد وخورد خیابانی بود، خودروهای میوه فروش تا آخرین نقطه تمام بلوارها را اشغال کرده اند وصاحبان مغازه ها در خیابانهای اصلی هرروز ماشین خود را کنار خیابان وجلو مغازه خود پارک نموده وکمبود فضای پارک وپارکینگ استیجاری باعث پارک دوبل وچند بل وترافیکهای سنگین می شود.
در کنار تاکید اورژانسی بر لزوم کاستن از آسیبهای ناشی ازترافیک سنگین  مرز باشماق باید قبول کنیم فرهنگ ترافیک ما نیاز به تغییر دارد. 
تا زمانیکه در بر همین پاشنه چرخیده ودرکنار عدم بهبود موانع سخت افزاری از قبیل کیفیت خودروها وجاده های نامناسب وکامیون ونفت کش ودهها عاملی که تغییر آنها زمانبر بوده وبه این زودیها امکان پذیر نیست ما هم  بدون  تغییر در عادات روزمره رانندگی ورعایت قوانین ومقررات به روال دیرین خود ادامه دهیم باید منتظر فوت و بی سرپرستی و داغدار شدن روزانه خانواده هایمان  باشیم .
وقتی صحبت از فرهنگ ترافیک است همه مسولند چه یک پلیس راهنمایی ورانندگی، چه یک راننده سه چرخ وتراکتور بارکش بدون پلاک وماشین میوه فروش کنار خیابان ،چه یک نوجوان تازه گواهینامه گرفته وچه یک شهروند عادی ، وچه تک تک کسانیکه به خود اجازه می دهند پشت فرمان یک اتومبیل( با هر نوع ومدلی )یا یک موتورسیکلت  نشسته ورانندگی کنند. یادمان نرود پارک نامناسب تنها چند خودرو می تواند یک راهبندان بزرگ ایجاد کند
اکنون آن زمانی ست که از خود بپرسیم من خودم بعنوان فقط یک نفردر هر مقام وجایگاهی که حضور دارم چه وظیفه ای در قبال کاستن این  رکورد خطرناک وپرآسیب شهرم دارم؟

به قلم _شیرکو بهمنی  مددکار اجتماعی